50 __ 51 αναφέρουμε τη Γέρμα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον ίδιο χρό - νο, σε σκηνοθεσία Νεόφυτου Ταλιώτη. Η Αννίτα Σαντοριναίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο έδωσε μία από τις πιο ωραίες, κατά τη γνώμη μας, ερμηνείες της. Το 1999 χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην Κύπρο οι τεχνικές του Μαύρου Θεάτρου, στην παραγωγή Το μαγικό μαργαριτάρι (24), σε σκηνοθεσία Ανδρέα Μελέκη και μετάφραση-δια- σκευή των Yuri Stupel και Κυριάκου Αργυρόπουλου. Την τεχνική δίδαξε ο Άντης Παρτζίλης, και η παραγωγή είχε τη μεγαλύτερη μέχρι τότε προσέλευση από όλα τα έργα της Παιδικής Σκηνής. Ο ΘΟΚ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ Το 2000 ο ΘΟΚ προχωρεί σε μία ακόμη καινοτομία: φιλοξενεί για πρώτη φορά μια παραγωγή στην οποία δεν είναι το θέατρο στο επίκεντρο, αλλά η μουσική και ο χορός. Πρόκειται για το Lumens tristis/Άνοιξη του μουσικού Χρήστου Πήττα, με τη συμμετοχή ηθοποιών, λυρικών τραγουδιστών και χορευτών. Τον επόμενο χρόνο ο ίδιος καλλιτέχνης παρουσιάζει μια εκδοχή της Αντιγόνης, σε μια παραγωγή με ηθοποιούς και χορευτές, με τη συμμετοχή του βαρύτονου Σπύρου Σακκά. Πρόκειται για συμπαραγωγή του ΘΟΚ με το Δημοτικό Θέατρο της γερμανικής πόλης Γκέρλιτς. Το 2003 ανεβαίνει μια παράσταση χοροθεάτρου, η δημιουργία της Λίας Χαράκη Απόσταση ασφαλείας. Το είδος θα επανέλθει στον Οργανισμό αρκετά χρόνια αργότερα, το 2011, με το Λίγο ακόμα: τη σύνθεση του κειμένου και τη σκηνοθεσία ανέλαβαν από κοι- νού οι Θανάσης Γεωργίου και Φώτης Νικολάου και τη χορογραφία ο δεύτερος. Η παράσταση, που είχε το δικό της ιδιαίτερο στίγμα και νεανική πνοή, παρουσιάστηκε και στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το καλοκαίρι του 2000 ο ΘΟΚ ετοιμάζει μια φαντασμαγορική πα- ραγωγή που αποτελούσε αναδρομή στην ιστορία της κυπριακής επιθεώρησης, η παράδοση της οποίας έχει την αφετηρία της στο 1918. Τα Χειροκροτήματα σκηνοθέτησε ο Βαρνάβας Κυριαζής, με τα σκηνικά των Άντρου Ρόπαλη και Γιάννη Μιχαήλ και τα κο- στούμια του Στέφανου Αθηαινίτη, 55 και με τη σύμπραξη πολλών από τους παλιούς πρωταγωνιστές του κυπριακού θεάτρου, που είχαν διαπρέψει στον χώρο της επιθεώρησης. Το 2001 ο Γλάρος (25) του Άντον Τσέχωφ σκηνοθετείται από τον συμπατριώτη του Valery Akhadov, με Αρκάντινα την Αννίτα Σα- ντοριναίου (Βραβείο Θεάτρου). Η σκηνοθετική εκδοχή αξιοποιεί γόνιμα τη θέση του ίδιου του Τσέχωφ ότι τα έργα του είναι κωμωδίες. Αξιοσημείωτη παράσταση ήταν επίσης ο Κορυδαλλός του Ζαν Ανούιγ, όπως τον σκηνοθέτησε ο Σωτήρης Χατζάκης το 2001, με τη Λέα Μαλένη στον ρόλο της Ιωάννας. Τον ίδιο χρόνο επεκτείνεται η δραστηριότητα του ΘΟΚ με την έναρξη της λειτουργίας ενός νέου χώρου παραστάσεων, που πα- ραχωρείται από τον Δήμο Λευκωσίας και ονομάζεται Θέατρο Αγοράς Αγίου Ανδρέα. Παράλληλα, ιδρύεται και η Πειραματική Σκηνή.56 Πρώτη παραγωγή η Δεσποινίς Μαργαρίτα του Ρομπέρτο Ατάυντε σε σκηνοθεσία Άντη Παρτζίλη. Την ιδιότυπη δασκάλα 55. ΣτΕ: Για τον Στέφανο Αθηαινίτη βλ. κεφάλαιο 3.3. 56. ΣτΕ: Στην ίδρυση της Πειραματικής Σκηνής αναφέρεται με λεπτομέρειες το κεφάλαιο 2.9. 24 25
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==